Engeland

Landschap

Het landschap van Engeland is zeker de moeite waard. De grote verschillen tussen de regio’s maken wel dat u goed moet bedenken waar u het liefst van gaat genieten tijdens uw vakantie.  Zo zijn er namelijk ‘North country’, ‘Midlands’ en het ‘Heart of England’ en daarna nog het zuiden, onderverdeeld in ‘South West’ en ‘south East’. Om je enigszins te helpen bij je keuze volgen hieronder kort de meest opmerkelijke kenmerken van de verschillende regio’s.

Hoofdstad : Londen

Bezienswaardigen : 1 Buckingham Palace 2 Tower Bridge 3 Westminster Abbey 4 Big Ben 5 Tower of London 6 10 Downing Street 7 St. Paul's Cathedral 8 Hyde Park 9 London Eye 10 Camden 11 Harrods12 Tate Modern 13 Dickens House 14 London Dungeon 15 London Zoo

De cultuur

Engeland kent een brede cultuur, met voorop de sportcultuur. Veel sporten die vandaag de dag wereldwijd gespeeld worden zijn oorspronkelijk ‘uitgevonden’ in Engeland. Rugby, golf, cricket en natuurlijk voetbal zijn de nationale sporten. Voor vele mensen in Engeland is het voetbal een ‘way of life’. De populariteit van clubs als Manchester United, Liverpool, Arsenal en Chelsea beperkt zich niet tot alleen het land zelf.

Naast de sport is ook de muziekcultuur erg bekend. De Britse pop/rock bands hebben een gigantische invloed op de wereldwijde muziek gehad. Bands als the Beatles, Pink Floyd maar ook Radiohead en Coldplay zijn wereldwijd bekend.

Ook de Engelse theatercultuur is eeuwenlang leidend geweest. De ‘plays’ van Shakespeare worden nog steeds volop opgevoerd in kleine en grote theaters in Engeland.

Geschiedenis

De eerste verkiezingen na de oorlog werden glorieus gewonnen door Labour, onder leiding van Attlee. Gezondheidsdienst, verkeerswezen en mijnen werden genationaliseerd. Er werd in die eerste jaren na de oorlog ook begonnen met de dekolonisatiepolitiek, waarbij Groot-Brittannië zich onder andere terugtrok uit India en Birma.
In 1951 kwamen de conservatieven weer aan de regering en bleven dat tot oktober 1963, respectievelijk onder leiding van achtereenvolgens Churchill, Anthony Eden en Harold MacMillan. In 1952 werd George VI opgevolgd door zijn dochter Elizabeth II.
De eerste jaren van de periode MacMillan (januari 1957-oktober 1963) verliepen aanvankelijk vrij voorspoedig, maar de economisch-financiële politiek miste een vaste beleidslijn en vooral sinds 1962 steeg de werkloosheid onrustbarend. In 1961 besloot de regering MacMillan wel om toe
te treden tot de Europese Economische Gemeenschap (EEG), maar stuitte in januari 1963 nog op het veto van Frankrijk, dat toen onder leiding stond van Charles de Gaulle.
MacMillan werd in oktober 1963 opgevolgd door Douglas-Home, maar de verkiezingen van november van dat jaar werden gewonnen door Labour onder Harold Wilson. Onder Labour bleven de economische problemen groot en de toetreding tot de EEG werd wederom geblokkeerd door Frankrijk. Ook waren er
weer veel problemen met (voormalige) kolonies, onder andere Rhodesië (nu Zimbabwe), dat zich in 1965 eenzijdig onafhankelijk verklaarde. De immigratie vanuit voormalige kolonies nam grote vormen aan en veroorzaakte veel problemen en rassentegenstellingen. Door al deze problemen brokkelde het prestige van de regering-Wilson steeds verder af, en de verkiezingen van 1970 leverden dan ook een overwinning op voor de conservatieven onder leiding van Edward Heath.
De regering-Heath kregen te kampen met ernstige sociale onrust, maar boekte wel een succes met de toetreding tot de EEG op 1 januari 1973.
In april 1976 werd Wilson, die zich om persoonlijke redenen terugtrok, opgevolgd door Callaghan, voordien minister van Buitenlandse Zaken. Hij werd met dermate veel economische en sociale problemen geconfronteerd dat de verkiezingen in mei 1979 niet verrassend gewonnen werden door de conservatieven. De voorzitster van de Conservatieve Partij, Margaret Thatcher, nam de plaats van Callaghan in.